Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Καλημέρες

Βαθειά μέσα μου με βλέπω υποτιμητικά. Επίσης, βαθειά από μέσα μου με βλέπω υποτιμητικά.

3 είναι τα όμορφα επίγεια συναισθήματα που συμβαίνουν με βάση τον χρόνο και την ώρα.
1 είναι εκεί στις 10 το πρωι, που εχεις μόλις ξυπνήσει μετά από έναν καλό υπνο και πίνεις καφε -τσιγάρο.
2 είναι αμα ξημερώνει και είσαι με φίλους και
3 είναι άμα είναι κυριακή μεσημέρι και πίνεις καφέ στο μπαλκόνι με έναν φίλο και ρίχνεις κοτσομπολιό σαν καλή κατινάρα.
Δεν γαμιέσαι. Πλέον δεν εχει σημασια τίποτα από όλα αυτα, αφου μας τα στερησαν και αυτα τα τόσο απλά, αυτό με κάνει να αγχώνομαι περισσότερο. Τι εμεινε να πάρουν; Κεφάλια; Ας τα πάρουν. Μα ίσως καταφέρουμε και μεις να πάρουμε κανενα μαζί μας.

Κάθε μερα κομμάτια πεφτουν από το σωμα μας και κάνουν κρότο μόλις φτάσουν το πάτωμα.
Δεν είναι οτι δεν έχω λεφτα, τι να τα κανω πλεον αλλωστε;
Ολοι μου οι φίλοι το ιδιο αφραγκοι είναι. Οι ποιοι;;
Αυτό εννοω...
Με παρατηρω πως ημουν τα τελευταια χρόνια της ζωης μου. Μιζερη, επικριτικη δεν ενιωθα ευτυχισμενη και μου φαινεται αλήθεια αστείο.
Τωρα; τωρα γεμίζω χαρά με τα μικρά και ασήμαντα για άλλους πράμματα. Εχω μετατραπει σε ένα πολύ αισιόδοξο άνθρωπο. Να! εχθές ημουν ευτυχισμένη. Η μαμά μου πληρώθηκε τα 10% από αυτά που της χρωστάνε εδω και έναν χρόνο. Ή το άλλο; πηρα 5 ευρώ, μου τα δωσε η μαμά μου και πήγα για κρασί με τον 1 και μοναδικόμου φίλο. Δεν καθήσαμε πολύ γιατί κράτησε μισή ωρα το καραφάκι αλλά είπαμε για όλα τα καινουργια games που παίξαμε.
Πρέπει να εστιάζεις στις μικρές χαρές της ζωης.

Και μην μου πεις πως ηταν επιλογή μου. Γιατί θα είσαι ο πρώτος που θα σου πάρω το κεφάλι σε αυτά τα γενοκτονικά όνειρα που βλεπω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου