Ένα γράμμα απο την Ομέρ Γκόλντμαν - Μετάφραση

Oρίστε η μετάφραση του άρθρου της 19χρονης Ισραηλινής αντιρρησίας συνείδησης, όπως μου ζητήθηκε.

___________________________________________________________________

To όνομα μου είναι Ομέρ Γκόλντμαν. Είμαι 19 χρονών. Είμαι ένας απο τους Shministim.

Μπήκα για πρώτη φορά στην φυλακή στις 23 Σεπτέμβρη, για 35 ημέρες. Είμαι τυχερή, μετά απο 2 φορές στην φυλακή πήρα ιατρική απαλλαγή, αλλά είμαι η μόνη που το κατάφερε αυτό. Την στιγμή που θα διαβάζετε αυτό το γράμμα, πολλοί απο τους φίλους μου θα είναι επίσης στην φυλακή: μέσα για 3 βδομάδες, έξω για μία και μετά ξανά μέσα, ξανά και ξανά, μέχρι να γίνουν 21 χρονών. Ο λόγος; Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε την στρατιωτική μας θητεία εξαιτίας της κατοχής (στην Παλαιστίνη).

Μεγάλωσα με τον στρατό. Ο πατέρας μου ήταν αρχηγός της Mossad και είδα την αδερφή μου, που είναι 8 χρόνια μεγαλύτερη απο εμένα, να υπηρετεί το καθήκον της. Όταν ήμουν μικρό παιδί, ήθελα να γίνω στρατιώτης. Ο στρατός ήταν ένα κομμάτι της ζωής μου που ποτέ δεν αμφισβήτησα.

Νωρίτερα φέτος, συμμετείχα σε μια ειρηνική διαδήλωση στην Παλαιστίνη. Πάντα πίστευα πως ο Ισραηλινός στρατός υπήρχε για να με προστατεύσει, όμως κατά την διάρκεια αυτής της πορείας οι Ισραηλινοί στρατιώτες άνοιξαν πύρ εναντίον των φίλων μου κι εμένα, με πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα. Φοβήθηκα και σοκαρίστηκα. Είδα την αλήθεια. Είδα την πραγματικότητα. Είδα για πρώτη φορά στην ζωή μου οτι το πιο επικίνδυνο "πράγμα" στην Παλαιστίνη είναι το Ισραήλ, οι άνθρωποι οι οποίοι υποτίθεται πως είναι στο πλευρό μου.

Όταν γύρισα πίσω στο Ισραήλ, ήξερα πως είχα αλλάξει. Και τότε, εντάχθηκα μαζί με έναν μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων οι οποίοι αρνούνται να υπηρετήσουν, σε αυτό που αποκαλούνε Shministim. Στις 18 του Δεκέμβρη, είναι η ημέρα δράσης για το Ισραήλ, και είμαστε αποφασισμένοι να δείξουμε στους Ισραηλινούς και στον κόσμο οτι υπάρχει τεράστια υποστήριξη ώστε να σταματήσει η κουλτούρα του πολέμου. Θα ενωθέις μαζί μας; Σε παρακαλώ να πείς στους δικούς σου να υπογράψουν ένα γράμμα. Μόνο αυτό.

Πολλοί με ρωτούν πως ένιωσα αυτό το διάστημα. Σαφώς ήμουν φοβισμένη όσο ήμουν στην φυλακή. Αλλά επίσης, είναι φοβιστικό πως η πατρίδα μου κάνει οτι κάνει, πως φυλακίζει νέους ανθρώπους που είναι εναντίον της βίας και του πολέμου. Ακόμη ανησυχώ πως οτι κάνω ίσως βλάψει το μέλλον μου. Είναι δύσκολο απο την μια στιγμή στην άλλη να είσαι ένα ελεύθερο κορίτσι που αποφασίζει πράγματα για τον εαυτό της - τι να φορέσει, ποιον να δεί, τι να φάει - και μετά να είσαι κάθε λεπτό της ημέρας φυλακισμένη.

Την τελευταία φορά που βγήκα απο την φυλακή, πήγα να δώ τον πατέρα μου. Προσπαθήσαμε να μη μιλήσουμε για πολιτικά. Ενδιαφέρεται για μένα, είμαι η κόρη του, νοιάζεται που υποφέρω, όμως δε θέλει να ακούσει τις απόψεις μου. Νομίζω πως είναι πολυ σκληρό για εκείνον να με βλέπει εκεί. Είναι ένας άνδρας του στρατού.

Υποθέτω πως έχουμε ίδιους χαρακτήρες. Και οι δύο μαχόμαστε για αυτα που πιστεύουμε.

Καταλαβαίνω απο τους φίλους μας στην Ισραηλινή Φωνή της Ειρήνης πως είσαι κι εσύ επίσης κάποιος που μάχεται για τα πιστεύω του. Πίστεψε σε μένα. Πίστεψε στην Ομέρ Γκόλντμαν. Πίστεψε στον Shministim.

Σε ευχαριστώ,

Ομέρ Γκόλντμαν.




Το γράμμα αυτό ανάρτησε ο φίλος και σύντροφός μου Nik-or και θεώρησα απαραίτητο να το αναδημοσιεύσω.