Σκεψεις ενος ψαρα

Μες την αγρια νυχτα το καλαμι μου σφιχτα κραταω. Οι πετονιες στα ποδια μου και παιζει σιγανα μια μπαλαντα του ντιλαν, αντιλαλα στον βυθο.
Αγρια νυχτα και δε λειπει τιποτα, ειναι ολα εκει, ολοι εκει, ολοι εκει που θα επρεπε να ειναι.
Πυχτο και μαυρο σκοταδι, σαν να ειναι θαλασσα και ουρανος ενα. Μια ενωμενη μαζα ετοιμη να με κατασπαραξει, εμενα και το καλαμι μου.
Δε ΅τσιμπαει΅.
"..one more cup of cofee for the road.."
Πως τρεχει το μυαλο και πως τουμπες κανει, και πως εκει που μετανιωνω για ολα, και με πνιγει ο αφρος που σκαει στα ποδια μου, ερχεται η θυμιση σου και αυτο δε ξερω καν αν θα το αντεξω. Και η ζωη να φαινεται να περναει σαν ασπρομαυρη ταινια μπροστα μου, με εσενα μοναδικό της χρωμα. Ποσο δυσκολο να με συγχωρεσεις, ποσο δυσκολο να με συγχωρεσω ομως.
"..No gratitude or love
Your loyalty is not to me
But to the stars above.."
Και η θαλασσα στεκει μπροστα μου, με κρινει, με μαστιγωνει, μου θυμωνει. Και εγω θυμωμενη με μενα γιατι θυμωσα την θαλασσα και σενα.
Οι πετονιες μου τραβιουντε, επιασα μια ψαρια, καλη.
Ειναι τοσο νυχτα που δεν θα ξημερωσει ποτε ξανα. Τοσο νυχτα, χωρις φεγγαρι. Ειναι χειμωνας.
Αν ειχα μονο μια ευχη αυτη θα ταν ψαρας να γινω, αλλα δυστυχισμενη παλι θα μουν χωρις εσενα. πανω απο τις οχθες τις ιρλανδιας να μουνα με σενα, αυτο θα ηθελα.
Βιαια ξημερωνει, βιαια.
"..But your heart is like an ocean
Mysterious and dark.."