Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Άδειος


Ο αυθορμητισμός είναι ένα πράγμα που μερικές φορές με προβληματίζει, με φοβίζει και με ξενίζει. Με κάνει να κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη με διαφορετική όψη κάθε φορά. Εχθές κοιτούσα ένα πρόσωπο αναψοκοκκινισμένο, με τα μάτια του βουρκωμένα, σήμερα ένα πρόσωπο απαθές και άσχημο και αύριο θα χαμογελάω και θα μου αρέσει.
Είναι κάτι σαν σίφουνας, σαν θερμός αέρας που παρασέρνει τους αδύναμους ανθρώπους, οι υπόλοιποι μένετε σταθερά βιδωμένοι στις θέσεις σας. Έρχεται ο αέρας τα σηκώνει όλα και όταν θα χει φύγει από 'κει θα τα έχει αφήσει όλα
ΑΔΕΙΑ.
Οι τραγικοί ποιητές, οι σύγχρονοι της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, οι 1000δες ποιητές, στρατευμένοι και μη, αναλύουν και ξανά-αναλύουν τι? Τις ανθρώπινες σχέσεις και την κοινωνία.
ΕΜΑΣ. Και όταν μια αντάρα ξεσπάσει μέσα σε έναν από μας ξεβιδώνει μία μία τις βίδες των άλλων, έτσι και δεν φροντίσει το πόσο σταθερός είναι αυτός. Και έτσι ένας ένας φεύγει, και μένει μόνος. Ανατρέχει στα παγκόσμιου εμβέλειας εγχειρίδια για την αγάπη, για τον έρωτα την φιλία, κάτι τέτοια όπως η Αντιγόνη, οι Μεγάλες προσδοκίες, τα 100 χρόνια μοναξιάς και τα ποιήματα του Νερούδα για να δει τι φταίει, που απέμεινε μόνος. Ποιος φταίει που η ψυχή του άδειασε.
Φταίει μονάχα θα του πουν όλοι αυτοί.... Το ότι άφησε τον εαυτό του να
γεμίσει, ότι το έπαιξε Αντιγόνη και έκανε μάχη για το νεκρό σώμα του αδερφού της, οτί το έπαιξε ερωτευμένος με την Ροσάουρα όπως ο Νερούδα στα ποιήματά του μέσα στον πόλεμο και στο κυνήγι.
Και αν πιάσουμε και τους άλλους, τους
στρατευμένους... θα σου πουν, φταις εσύ που αγωνιστικες. Αν δεν αγωνιζόσουν δε θα πονούσε τόσο το γκρέμισμα, δε θα βογκούσες όταν έχανες τον αδερφό σου.
Φταίει ο άνθρωπος λοιπόν και αυτός ο ηλίθιος αυθορμητισμός του για να ρουφήξει την ζωή του με το
πράσινο φανταχτερό του καλαμάκι σαν τα μικρά παιδάκια.
Όταν το ποτήρι αδειάσει, θα φταίει αυτός που το ρούφηξε. Όταν εσύ αναγνώστη κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη σήμερα το πρωί τόσο απαθέστατο θα φταις εσύ που χθες το βράδυ έκλαιγες, φώναζες και ζητούσες να μην τελειώσει εκέι. Είχες τόσα να πεις, να φωνάξεις, να γκρινιάξεις... Έπεσες για ύπνο και σηκώθηκες άδειος. Φταις
εσύ.
Ευτυχώς διασώθηκαν λίγοι, ..πλέον όλοι μας εφοδιάζουμε τα παιδιά μας με ένα βιδωτήρι, βιδώνουν τις βίδες τους στο πάτωμα γερά και δε φοβούνται καμία θερμή καταιγίδα. Θα παραμείνουν εκεί. Θα απέχουν ένα μέτρο ο ένας από τον άλλο αλλά δε θα μπορούν να ακουμπήσουν τα ακροδάχτυλα τους.

4 σχόλια:

  1. Εκεί να τα βιδώσεις εσύ.
    Εγώ δεν τα βιδώνω πουθενά!

    Και αλήθεια.. τι σημαίνει άδειο;
    Δεν βλέπω τίποτα γύρω μου έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταπληκτικό το ύφος και η γραφή, αλλά ενίσταμαι στο απαισιόδοξο μήνυμα που προκύπτει.

    Θα συμφωνήσω σε όλα με τον προλαλλήσαντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. άδειο? τι είναι άδειο, το μυαλό σου σίγουρα όχι, αυτο θα σου δώσει την αρχή και το τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βασικά, το μόνο που φταίει είναι πως όταν ο άνθρωπος σκέφτεται, είναι ΠΑΝΤΑ μόνος.
    Μα ΠΑΝΤΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή