Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

..Νέα τάξη πραγμάτων



Έτσι αναφωνίζω εγώ η μίζερη.. απαισιόδοξη, απαίσια, μονόπλευρη, κολλημένη beth..
Το πιστεύω τόσο πολύ που με πληγώνει αυτό, θέλω να κλάψω πάνω από το μνήμα της τέχνης.
Να βάλω ένα μαντίλι και να αρχίσω να τραγουδάω νεκροτράγουδα...
Φτάνει η πρεμούρα ας μπω στο ψητό.

Συζητούσα σε ένα καφέ που πήγα το οποίο μοιάζει με καφενέ και είναι πολύ σικ, με μια φίλη μου πολύ έντεχνη και αυτή σαν εμένα για τη τέχνη. Είχαμε επηρεαστεί από τους πίνακες με τις φάτσες του Καβάφη, του Ρίτσου και άλλων πολλών που είχε κρεμασμένους στους τοίχους αυτού του τόσο σικ καφέ.
Η φίλη μου ένθερμη υποστηρίκτρια της συνέχισης της τέχνης και εγώ απαισιόδοξη να λέω "ΟΧΙ Η ΤΕΧΝΗ ΠΕΘΑΝΕ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, ΔΕΞΟΥ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑ"
Αυτή έλεγε, μια ζωή οι άνθρωποι θαύμαζαν την τέχνη του παρελθόντος και δεν εκτιμούσαν τη τέχνη του παρόντος. Ετσι και τώρα, νοσταλγούμε τους στίχους του Σεφέρη, τη μουσική των pink floyd, τις ταινίες του Βertolucci και άλλα τέτοια πολλά. Αλλά μια μέρα θα εκτιμήσουμε το σημερινό έργο.

Όμως και πάλι δε πείθομαι.. ακούστε να δείτε γιατί.
Κάποτε υπήρχαν οι επιχειρήσεις.. τώρα υπάρχουν μόνο αυτές. Η τέχνη λειτουργεί ως ένα εμπόρευμα, φτηνιάρικο, με σεζόν σα τα ρούχα, και ο κόσμος απλά το αγοράζει, δε το κάνει κτήμα του. Κάποτε μορφωνόντουσαν λίγοι.. και ακόμα πιο λίγοι είχαν πρόσβαση στη τέχνη.
Τώρα σπουδάζουν πολλοί, αλλά η τηλεόραση και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, τα σχολεία και τα φροντιστήρια, οι ηθικές αξίες που πλασάρονται απομακρύνουν τον κόσμο από τη τέχνη.
Ο κόσμος είναι ρηχός, και άτεχνος. Είναι κάποιοι που εκτιμούν, σέβονται και παράγουν τέχνη, αλλά ποτέ αυτοί δε βγαίνουν μπροστά. Γιατί οι ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ δε τους θέλουν, θέλουν το εμπόρευμα, το υλικό, τη φτήνια.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός, απορρόφησε κάθε είδους ηθικής, αξίας, εθίμων, ιδεών, ονείρων μαζί και την τέχνη. Όσο ο κόσμος πέφτει στο βούρκο του ΤΙΠΟΤΑ, του άδειου, του ΔΕ ΣΥΓΚΙΝΟΥΜΑΙ, του ποιος είναι και αυτός ο Ελύτης, του.. τότε είμαστε καταδικασμένοι. Άτεχνοι θα πεθάνουμε.

Και έτσι όπως τα συζητούσαμε όλα αυτά με την φίλη μου, πίνοντας γαλλικό καφέ με γεύση φράουλα εγώ και irish coffe αυτή (πολύ σικ είπαμε) ετοιμαζόταν ένα live εκεί στο μαγαζί.. Οι μουσικοί στήναν τα όργανα, χαζογελούσαν και πίνανε.. Ένας μουσικός εκεί με άκουσε εμένα που μιλούσα-δυνατά βέβαια μη χάσω.. το συνηθίζω και άφησε την κιθάρα του και με άκουγε.
Ξεκίνησε το live, έπαιξαν καταπληκτικά, μοναδικά και δυνατά. Τότε παίρνει το μικρόφωνο ο τυπάς και λέει
"Άκουσα μια συζήτηση σήμερα εδώ στο μαγαζί για τη τέχνη που πέθανε.. ποιος το πιστεύει αυτό..?" Ουδείς από κάτω... εγώ γούρλωσα τα μάτια υπό την επιρροήοη μιας ρακής και δε κουνήθηκα.. πάγωσα.
Και συνεχίζει αυτός.. "Ωραία όποιος το πιστεύει αυτό για μένα είναι νεκρος."
Εκεί να δεις γούρλωμα το μάτι.. Το λεγε για μένα.
Είχα και έχω πάθει μεγάλο σοκ από τότε..
"Είμαι μια νεκρή έλεγα, μια άτεχνη, μια σιχαμένη κυνική γκόμενα..."

Τελικά πέθανε η τέχνη..? Ναι η όχι.
Λίγα ερεθίσματα - εμένα την κριτικό τέχνης - μου δίνουν ακόμα ελπίδα. Όπως η νέα ταινία του woody allen, όπως κάποια τραγούδια των Muse όπως όπως...
ΑΛΛΑ μου φαίνονται και αυτά ΤΟΣΟ λίγα. Μηδενικά.!!

Ο κόσμος έχει χάσει πλέον την ευαισθησία του, είναι παγωμένος, είναι μόνος, είναι ρηχός. Και γω μαζί.
Αλλά όχι, ίσως να μην είναι έτσι.

Σε όλη τη διάρκεια που γράφω την ανάρτηση Θέλω να δω τι θα μου πει η elf. Θα βοηθήσει πολύ.

Σπέρες σας.
Πάρτε τραγουδάκι από μένα την κυνική απαισιόδοξη.


Υπέροχο - ΝΕΟ τραγούδι.
Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το πρόσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ' αγαπώ

Κάποτε είχα μια αγάπη που λαβώθηκε νωρίς
μα την κράτησα γιατί ένιωθα ανασφαλής
Κάποτε είχα μια αγάπη που άργησα να την πληγώσω
και όταν με πρόδωσε έπρεπε να τη σκοτώσω
θυμάμαι πριν να σε γνωρίσω έκλαιγε όλη η πλάση
και όλοι ψάχναν μια ελπίδα, την ελπίδα που είχα χάσει
όταν πλέον σε είδα είπα πως βρήκα την ελπίδα
αλλά μάλλον είχα βρει μια ακόμη παλλακίδα
Μόνη ασπίδα η λογική που κατέρρευσε και αυτή
όταν έδωσα και ένιωσες το πρώτο μας φιλί
μόνιμη θλίψη η χαρά και η νικοτίνη στα κρυφά
μα τότε είχα μέσα μου μια τζούρα μοναξιά
μα τώρα εξέπνευσα της σχέσης τον καπνό
δόθηκα και προδόθηκα ψάχνοντας για το θεό
μέσα από την ένωση δύο σωμάτων μέσα από την αγάπη
αλλά δάκρυ μετά το δάκρυ δεν αντίκρισα την άκρη
μονάχα έφτασα στα άκρα σε έδιωξα από κοντά μου
προτιμώντας να κρατήσω το κενό μες την καρδιά μου
προτιμώντας τη μοναξιά μου να γίνει η μνηστή μου
αφού ο δρόμος μου για λύτρωση ήταν η καταστροφή μου

Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το πρόσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ' αγαπώ

Θυμάμαι τα ξανθά μαλλιά σου ν' ανεμίζουν
και τα πράσινα σου μάτια το άπειρο να ατενίζουν
θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα δυο σου χείλη
όμως τώρα δεν είμαστε ούτε φίλοι.
Να 'ταν η απόσταση γυαλί κι ο χρόνος ψεύτης
να ήμασταν πάντα μαζί και όταν στα χέρια μου πέφτεις
να σε σηκώνω και σαν κλέφτης να σου κλέβω τα αισθήματα
τα θρύμματα απ' τα ποιήματα αιώνια καταλύματα
να 'ταν ανέγγιχτη στιγμή που τώρα έχει χαραχτεί
να μην ένιωθα ποτέ την ανάγκη για φυγή
ένας σταυρός είναι όλη η γη και πάνω εγώ να ατενίζω
το όνειρο που ζήσαμε και τώρα δεν αγγίζω
γυαλίζω τα όσα χώρισα μούσα μου σε συγχώρησα
πιστή συνοδοιπόρισσα το ξέρω ολιγώρησα
και την ψυχή μου αφόρισα να γίνει κομμάτια
βιώνοντας την ηδονή σε βρώμικα κρεβάτια.
Σημάδια αγνόησα προχώρησα με βλέμμα θολωμένο
κάθε βράδυ ξυπνώ και κάθε μέρα πεθαίνω
δεν ξέρω τι περιμένω πάντως όχι να φανείς
αφού η απουσία σου έγινε τρόπος ζωής

Όταν η απουσία γίνει τρόπος ζωής
όταν ο πόνος γίνει δρόμος διαφυγής
όταν στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω το πρόσωπό σου
όταν το δάκρυ μου στο χάρισα και έγινε δικό σου
όταν το εγώ μου είναι μισό και το αστέρι μου θολό
όταν ξέρω πως υπάρχω μα δεν γίνεται να ζω
όταν μέσα μου κοιτώ βλέπω ένα απύθμενο κενό
γιατί δεν έπαψα στιγμή να σ' αγαπώ

18 σχόλια:

  1. δεν εχω αποφασισει σε αυτο το θεμα..
    ειναι λιγο πριν πεθανει νομιζω.
    συμφωνω πιο πολυ με σενα απο οτι με την φιλη σου..
    αλλα αγενης ο τυπας..πολυ αγενης..

    ΥΓ ελα ρε συ,ο ιρλανδικος καφες δεν ειναι σικ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαν του..Κυριακού ηταν ο κιθαριστας(η ντραμερ);
    Μαλλον ονειρευεται και αυτος μια "εντεχνη" καριερα στη Heaven και τα δειγματα της τεχνης του να στολιζουν μουσικα, διαφημιστικες καμπανιες τηλεπικοινωνιακων κολοσσων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παρόλο που φαντάζομαι ότι ο τυπάς που το είπε αυτό θα είναι κλαψομούνης έντεχνος,θα συμφωνήσω μαζί του!!!Όσοι λένε ότι η τέχνη πέθανε,απλώς δεν έχουν αντανακλαστικά ικανά να ανιχνεύσουν τα αριστουργήματα της εποχής μας.Η παρελθοντολαγνεία δεν είναι καλό πράμα...το μόνο που πετυχαίνετε έτσι είναι να μην αναγνωρίζεται το έργο των νέων δημιουργών στην ώρα τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Beth θα σε ρωτήσω κάτι:
    Αν μια επιχείρηση παραγγείλει έναν πίνακα σε ένα ζωγράφο, αυτό που θα φτιάξει είναι τέχνη ή όχι?

    αν απήντησες όχι, θα σου θέσω αλλιώς την ερώτηση.
    Ο Γκόγια που έφτιαχνε τα πορτρετα των ευγενών κατά παραγγελία είναι μεγάλος ζωγράφος ή όχι?

    Ακόμη κι αν υπάρχουν μόνο επιχειρήσεις κι η τέχνη μπει στο χρηματιστήριο αξιών ως εμπόρευμα, όταν υφίσταται ως τέχνη θα είναι πρώτα από όλα αυτό. Μη συγχέεις την εμπορευματοποίηση που επικρατεί με το αν υπάρχει έστω κι ένα έργο που να αξίζει τη σφραγίδα ή όχι, του καλλιτεχνικού.
    Σίγουρα λόγω της εμπορευματοποίησης πολλά έργα θα βαφτιστούν ως καλλιτεχνικά. Τα αυθεντικά έργα τέχνης είναι αυτά που θα διατηρήσουν την αξία τους με το πέρασμα της μόδας.
    Τέχνη υπάρχει πάντα.
    Όπως και φασίστες. Ο τύπος με τη δήλωσή του είναι φασίστας, όχι υπέρμαχος της τέχνης.
    Γεια σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η τέχνη απλά δεν προβάλεται.
    Όπως πολύ σωστά είπες κι εσύ.
    Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει.
    Εγώ πιστεύω ότι όλο και περισσότεροι έχουν πρόσβαση στην τέχνη σήμερα.
    Και αυτό δεν οφείλεται στην εξάπλωση της βιομηχανίας θεάματος.
    Οφείλεται στην ανάγκη, που έχει ο άνθρωπος, να ξεφεύγει από την ύλη.
    Η τέχνη είναι κάτι το θεϊκό, το οποίο όπως λένε και οι παπάδες πολύ σωστά:
    "Δεν το αγγίζεις, αλλά το νιώθεις."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και φυσικά αγενέστατος ο "καλλιτέχνης"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πρώτον, είσαι πολύ μπροστά, εγώ με τις φίλες μου πάντα συζητούσαμε για άντρες.
    Αστειεύομαι. Δε νομίζω πως μπορεί να πεθάνει η τέχνη. Ανεξάρτητα από επιχειρήσεις, χρηματιστήρια και βραβεία, τα αληθινά πράγματα γίνονται στον δρόμο. Μπορεί να μην τα μαθαίνουμε ή να μην τα μαθαίνουμε έγκαιρα, έχουν όμως τη δύναμη να επηρεάζουν τις δικές μας συμβατικές προσπάθειες και να ανοίγουν δρόμο κάθε φορά στο καινούριο.
    Ό,τι εκφράζει την ουσία ενός ανθρώπου είναι τέχνη. Αρκεί να αφορά και άλλους.
    Και δε νομίζω πως τα καλά είναι λίγα. Απλώς οι μπούρδες είναι πολλές και υπερπροβεβλημένες. Αγνόησέ τες.

    Εσύ μια χαρά τα καταφέρνεις.
    Και είσαι πραγματικά μπροστά από μας. Τώρα δεν αστειεύομαι.

    Και για να δικαιώσω την αναφορά σου στην αφεντιά μου, ώρα να προσφέρω τη βοήθειά μου: ο τύπος κουβέντα ήθελε να σου πιάσει. Υπάρχουν και μερικοί άντρες που την πέφτουν έτσι, άτσαλα :-)
    Ήταν, τουλάχιστον, ωραίος;

    Φιλιά, κουκλί, πολύ σε καμαρώνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα! Η τέχνη είναι κάπου κρυμμένη και περιμένει πάντα κάποιον να την ανακαλύψει (πωω..τι είπα πάλι..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. λοιπόν..
    λαπλας ο ιρλανδικος καφες ειναι πολύ ωραίος. να σημειώσω πως ήταν γαλλικός καφές με γεύση ιρλανδικού καφέ.. κατάλαβες για πόσο σικ μιλάμε το σκηνικό.

    ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ γιατί τα βάλατε με τον καλλιτέχνη??? την άποψη του είπε, εγώ το εκτίμησα, ίσως να χε τους λόγους του που το πε τόσο επιθετικά και αντιδραστικά. όχι ελφ δεν ήταν ωραίος, έμοιαζε με τον μάλαμα και ήταν και μεγάλος καμιά 35...

    βίλμα.. αυτά που μου λες καλή μου είναι αυτά ακριβώς που μου λέει μέσα μου η άλλη μου φωνη, η "πιο αθώα, εφηβική "ονειροπόλα"" και δε ξέρω..
    έχεις δίκιο δηλαδή. αλλά τι να πω δε ξέρω.
    wert μάλλον με εσένα συμφωνω πιο πολύ. έτσι είναι όπως τα λες. Αλλά τι μπορείς να ξέρεις και εσύ ένας μπουζουκόβιος ε?? :)

    ΕΛΦ! και γω μιλάω για γκόμενους μη σκας, εχθες το ξεσκισα κιόλας το άθλημα, ένιωσα πως έπαιζα στο sex and the city με τόση γκομενοσυζήτηση. πάρα τα'υτα ίσως όντως μια μέρα να αναγνωριστεί η τέχνη και να βγω λάθος μακάρι.

    όσο για σένα κωστη.. τι θα λεγες, αφού μισείς τους εντεχνάδες...

    μανιταριους ψάξε ψάξε δε θα τη βρεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. έτσι, έτσι.. πείτε τα!
    δύο πανέρια στο τραπέζι..
    ..και γρήγορα, δεσποινίς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πρωτα θα πρεπει να απαντησουμε στο ερωτημα τι ειναι τεχνη; Μπορουμε; Δυσκολα. Γιατι για μενα τεχνη δεν ειναι μονο ενας ωραιος πινακας, ή ενα ωραιο ποιημα... Η Τεχνη ειναι παντου. Ακομη και αυτο το κειμενο που εγραψες παραπανω μια μορφη τεχνης ειναι. Γι αυτο λοιπον δεν θελω απαισιοδοξιες. Εδω δεν εχει πεθανει ακομη ο ....Μητσοτακης, η τεχνη θα πεθανει;;;
    Την καλησπερα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. egw pisteuw pws oco oi neoi kallitexnes ebneodai apo megalus,opws Alkis Kwnstadopoulos kai polloi alloi i texni dn 9a pe9anei...
    tn texni pisteuw tn skotwnei i upokultura..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ακου τι είπε: ήταν και μεγάλος καμιά 35!
    ρε τι λες? εγώ του ρίχνω και δύο χρόνια! (αν σε πιάσω κακομοίρα μου θα σε τσακίσω!!!!)
    :ΡΡΡΡΡΡΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Βίλμα μου
    μας την είπε!
    Λευτεριά στη γενιά των 35 ετών!

    Όσο για σένα Ασημώνη..
    τι να πω ρε παιδάκι μου.
    Μπαίνω μέσα για να σχολιάσω ότι η τέχνη είναι παντού και ότι ακόμα κι αυτό το ταπεινό ποστ μια μορφή τέχνης είναι, και μετά βλέπω το σχόλιο σου και ..#%&*%@!!!!

    Μπεθ μου
    Σε βρίσκω σε δαιμονιώδη φόρμα! Συνέχισε να ποστάρεις, μη σταματάς, μη σταματάς!

    Και μη μασάς.
    Πρώτα θα εκλείψει το ανθρώπινο γένος και μετά η τέχνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλά ρε,από ολοκλήρο το σχόλιο που έκανα εσύ συγκράτησες αυτό που είπα για τους "έντεχνους";;; :PPP
    Έχασες τελείως το νόημα:Ξεκολλήστε από το παρελθόν,βγαίνουν και σήμερα αριστουργήματα και στη μουσική και στο σινεμά κ στη λογοτεχνία.Απλώς το πράμα θέλει ψαξιμο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. λοιπόν ΒΙΛΜΑ μου...
    εννοώ μεγάλος για μένα δηλαδή εγώ είμαι 18 ο άλλος 35 <> συγκριτικά εννοώ... :D

    ασημώνη και τεντι
    με βοηθησατε πολυ στην διαδρομη της σκεψης μου πάνω στο ζήτημα αυτο.. μάλλον πρεπει να γίνουμε πιο διορατικοί και να βλέπουμε τα χνάρια της τέχνης. όπως εσείς οι 2 ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΙ βρήκατε τη τέχνη που κρυβω μέσα ΜΟΥ χιχι.

    τεντι σε ευχαριστω πολυ τα λογια σου με καιν γιατι είσαι μανεκέν, (που λεει και μια ρηση).. αλήθεια με ενθαρίνεις πολύ.


    Νταξει κώστα έτσι είναι όπως τα λες.. μη θυμώνεις. μια αναζήτηση κάνω μες στο κεφάλι μου, μη μου το πάρεις. έχεις και συ δίκιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Όταν στο ελληνική υπάρχει η λέξη "κουλτουρίαρης", η οποία έχει αρνήτικη χροιά...τοτε άλλον πρέπει να ρίξουμε τις κεραίες των τηλεοπτικων σταθμών στον Υμηττο- Χορτιάτη!

    Σε πολλές ελλήνικες οικογένειες, η μοναδικη πηγή κάτι ψυγαγωγικά έντεχνου, είναι η τηλεόραση! Στην Αμερική έίναι μόνο αυτή!

    Σε παγκόσμιο επίπεδο η η μούσικη, ο κινηματογράφος(πιάνω τις πιο κοινές μορφές τέχνης) χαραχτηρίζονται απο το ευτέλες και το παρωδικό! Έτσι μας ελέγχουν και μας αρμάγουν καλύτερα-ταχύτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή