Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

ΔΑΚΡΥΑ - ΣΟΚ - ΔΕΟΣ - ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ

Ο βιολιστής στη στέγη μου έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόσκληση για ένα σαν παιχνιδάκι..
Να παραθέσω μερικά από "αυτά" που με κάναν να δακρύζω - συγκινηθώ στα 18 μου χρόνια

Ας ξεκινήσω

** Δεν υπάρχει φορά που είδα το video που δείχνει το τανκ να μπαίνει στο πολυτεχνείο, και να μην έκλαψα. Σοβαρά μη γελάτε με την υπερευαισθησία μου άλλα δεν υπάρχει φορά! έτσι αποφεύγω να το βλέπω

** Δάκρυσα όταν πήγα στην Μακρόνησο. Βασικά όχι όταν πήγα στην Μακρόνησο γιατί ήμουν άυπνη εκείνη την μέρα και το προηγούμενο βράδυ είχα μεθύσει.. αλλά όταν άκουσα μετά το cd
"ΚΑΝΤΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ" του Θ. Μικρούτσικου

** Με συγκινεί όταν ακούω να παίζουν σε μικρές συναυλίες Σιδηρόπουλο, καμιά φορά και σε μεγάλες

** Το βιβλίο που με έχει συγκινήσει... χμ ... τι σκατά δε μου ' ρχετε τίποτα πραγματικά! Με συγκίνησε ένα βιβλίο με στοίχους των pink floyd , με είχε συγκινήσει επίσης ένα βιβλίο για τα ναρκωτικά του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, είχε κάποιες αναφορές πολύ συγκλονιστικές από χρήστες. Γενικά λογοτεχνικά δε τρελαίνομαι να διαβάζω... χμ .. θα σκάσω. Δεν έχω άλλο βιβλίο που να με συγκίνησε :(

** Καλά από ποιήματα θα ναι καμιά 30αρια χαχα. Αναφέρω την ποιητική συλλογή του Μπρέχτ που λέει εκεί για το β παγκόσμιο. Δε θυμάμαι το όνομα. Και του Νερούδα μία, και του Λόρκα χαχα

** Τραγούδι! YEAR 2000 - PULP, PINK FLOYD - wish you were here, SAVATAGE - handfull of rain, active member - τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω, ΗΡΩΕΣ (χαχα), δε ξέρω μωρέ όλα με συγκινούν

** Η guernica όταν την είδα από κοντά με άφησε άφωνη ήταν υπερθέαμα, βασικά συγκίνηση και δέος μαζί.

**ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΡΕ ΣΥ ΒΙΟΛΙΣΤΗ να το παίξω!! με έχουν συγκινήσει πολλά.

Άντε θύμωσα με τον εαυτό μου τώρα, δε τη σβήνω την ανάρτηση και ας βγάλει ο καθένας το συμπέρασμα του.

Επίσης προσκαλώ ΟΠΟΙΟΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΤ.

9 σχόλια:

  1. εγω συγκινουμαι σε παρα πολλα..δεν θα παιξω ομως,μην μαθουν τις ευαισθησιες μας βρε,ασε να μας νομιζουν σκληρους..
    κ εγω συγκινουμαι με τα περισσοτερα απο οσα εγραψες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω παίξει...Όντως με το wish you were here,είναι να μην συγκινήσε??
    Όσο για το πολυτεχνείο,όλη η Ελλάδα συγκινείται,πρέπει να σαι πολύ αναίσθητος για να μην συγκινηθείς εκεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οντως ολα αυτα που περιγραφεις ειναι πολυ συγκινητικα..ειδικα το τι αλλο φοβασαι απο α.μ και γω που ειμαι ψιλοαναισθητος με εχει συγκινησει αυτο το τραγουδι και πολλα αλλα των α.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμ, καλό και αυτό..
    Δε θυμάμαι να συγκινούμαι.

    Ίσως με κάποια μελωδία,
    που θα με "αγγίξει".

    Και πάλι.. δεν ξέρω!
    Δεν το έχω ξανασκεφτεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΕΓΩ πάλι wert σε συγκεκριμένα θέματα είμαι πολύ ευαίσθητη. αλλά μη νομίζεις το παιχνιδάκι με το ζόρι το κάνα και μου φάνηκε και πολύ δύσκολο.

    ανύπαρκτε όντως έχουν πολύ ωραία τραγούδια άμα δεν ήταν και τόσο βλάκας ο χοντρός.

    Μάνο μη νομίζεις υπάρχουν νέοι που δε ξέρουν καν τι έγινε στο πολυτεχνείο..

    χαχα laplace δε θα το πω σε κανέναν. Δεν θα αποκαλύψω σε κανέναν ότι είσαι και συ ευαίσθητος :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μικρή είμαι λίγο στα χαμένα αλλά δε σταματάω να σε σκέφτομαι.
    το ξέρω πως είσαι ευαίσθητη.. μικρή ξεχωριστή ΙΩΑΝΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μ' αρέσει που συγκινείσαι μ' αυτά - στο λέω εγώ που κλαίω και με Βουγιουκλάκη. Και μ' αρέσουν όλα αυτά τα χρώματα στο μπλογκ. Ας μου βγάζουν τα μάτια. Βαρέθηκα τα μαύρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Σ' έχουν συγκινήσει πολλά";
    Μη φοβάσαι τίποτα. Είσαι σε καλό δρόμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ευτυχώς που δεν χρειάζεται να απαντήσω διότι συγκινούμαι: με το Happy end στις ταινίες με τους αγαπητικούς και τις αγαπητικές, με ανθρώπους που πάνε σε εκπομπές και τους φτιάχνουν το σπίτι κι αυτοί κλαίνε (εκτός κι αν δεν κλαίνε από συγκίνηση, αλλά από απόγνωση επειδή το έκαναν χάλια), συγκινούμαι από αυτούς που σμίγουν μετά από χρόνια και δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη από τους λυγμούς κι ας τους χαιδεύει η παρουσιάστρια τρυφερά στον ώμο.
    Γενικά συγκινούμαι από πράγματα που έχουν καταδικαστεί ως σαχλά σκουπίδια κλπ. Και μετά διαβάζω αυτά που γράφεις και λέω: "είδες ρε ούφο με τι έπρεπε να συγκινείσαι? όχι με παπαριές, αλλά με γεγονότα που άφησαν ιστορία" Κατάλαβες τώρα αγαπημένη μου Beth? εσύ έχεις ψάξει περισσότερο που θα χαρίσεις τη συγκίνησή σου. Εγώ το κάνω και με τον bambie το ελαφάκι.
    Τώρα που τα θυμήθηκα όλα αυτά και πάλι συγκινήθηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή